اشتباهات انبیاء

حضرت يونس بن متى(ع) سالها در ميان قومش در سرزمين نينوا در عراق، به دعوت و تبليغ مشغول بود، اما هرچه تلاش و کوشش نمود، تبليغ و ارشادهايش در دل مردم مؤثر نيفتاد، فقط دو نفر به او ايمان آوردند؛يکى مليخا بود و ديگر روبيل، يکى عابد بود و ديگرى عالم؛ چون آن­حضرت از دعوت قومش خسته و مأيوس شده بود -به جهت تبليغ طولاني مدت- بر آنها غضبناک و خشمگين گرديد و از ميان آنها بيرون رفت،عمل ايشان گناه نبود؛ زيرا خدا او را از اين كار نهي نكرده بود تا از اين كار خودداري ورزد، البته چون از جانب خدا فرماني براي خروج صادر نشده بود، عمل او ترك اولي(کار بهتر) محسوب مي‌شد. از اين‌رو خداوند او را گرفتار كام نهنگ كرد تا متوجه ترك اولاي خود شود و آمادگي بيشتري براي تداوم رسالت الهي داشته‌باشد. دليل مطلب فوق، آيه‌ي پنجاه سوره‌ي قلم است كه فرموده‌است: «پس او را برگزيده و در زمره‌ي صالحان قرار داد».